Anlatılana göre yine bir gün Franz Kafka, rutin yürüyüşlerini yaptığı parktaymış. Yürürken, ağlayan bir kız çocuğuna rastlamış. Neden ağladığını sorunca bebeğini kaybettiğini söylemiş. Bunun üzerine Kafka da bebeği aramak istediğini söyleyince yarın bu parkta buluşmak için sözleşmişler. Franz Kafka gelirken yanında bir de mektup getirmiş. Ona bu mektubu okumuş. Mektupta bebeğin artık hayatından sıkıldığını, başka insanları tanımak; yeni yerler keşfetmek istediği yazıyormuş. Ayrıca son satırında şöyle demiş "Lütfen benim için kederlenme, dünyayı görmek için uzun bir yolculuğa çıktım. Sana başımdan geçenleri anlatacağım."
Sonraki günlerde bunun gibi daha birçok mektup okumuş küçük kıza. Kız merakla dinlemiş bunlarla avunmuş.
Günler geçtikçe artık görüşmelerin de sonu gelmiş. Kafka kızın yanına son defa geldiğinde ona bir oyuncak bebek getirmiş. Küçük kız bu bebeğe bakınca şaşırıp kalmış. Ama bu bebek benim bebeğime hiç benzemiyor diyebilmiş. Sonra bebeğe iliştirilmiş bir notu okumuş, notta "Seyahatlerim beni çok değiştirdi." yazıyormuş. Böylelikle küçük kızın şaşkınlığı uçup gitmiş.
Küçük kız yıllar sonra yetişkin olduğunda gözünden sakındığı bebeğinin, çatlayan gözünde bir mektup olduğunu fark etmiş. Mektupta kısaca şöyle yazıyormuş.
" Sevdiğin her şeyi er yada geç kaybedeceksin, ama sonunda sevgi başka bir surette sana geri dönecek"
Bu hikaye size ne hissettirdi.
Yorumlar sayesinde iletişim kurabiliyoruz, yorum yazmadan geçmeyin lütfen