Merhaba sevgili okuyucularım. Nasılsınız umarım hepinizin hayatı bal gibi tatlıdır. Bu yazımda biraz hayatımdan ve hislerimden bahsetmek istiyorum.
Çok kötüyüm. Sadece çok kötüyüm. Kimse fark etmiyor, ama ben çok kötüyüm. Hasta bir kızım ben. Ruhum hasta. Hani çevrende kimse yoktur da yalnız hissedersin ya ben bir sürü kalabalığın içinde yapayalnızım. Bir sürü arkadaşın sevdiklerimin arasında yapayalnızım. Hiçbir yere ait hissetmiyorum kendimi. Şu koca dünya da evim deyip sarılabileceğim hiçbir yer yok.
Hani Şeker Portakalı kitabının en son sayfasında "KÜÇÜCÜK ÇOCUKLARA HER ŞEYİ NEDEN ANLATMAK GEREK?" diyor ya işte bana da her şeyi erken anlattılar. Yılların acıları içimde dolanıyor. Üstüne yara bandı yapıştırdım ama bazen zaman zaman kanıyor, hissediyorum. Bakıyorum sonra yara bandının üstü kan olmuş, üstüne bir yenisini daha yapıştırıyorum. Diyorum ki, miiss gibi oldu tertemiz ama bir bakıyorum haftalar sonra ona da kan bulaşmış.
Düşünmemeye çalışıyorum, gerilere itiyorum sonra bir şey oluyor bana o anı hatırlatıyor. Coğrafya kader olduğu gibi, aile de kaderdir. Hayatımız düzene koymaya çalıştıkça hayatım düzensizlikle kendi düzenini ortaya koyuyor. Canım acıyor.
Ben birkaç yıldır yaşamıyorum, sadece nefes alıyorum. Değiştirmek istiyorum fakat olmuyor. Hiçbir şey hakkında hiçbir şey hissedemiyorum. Hevesim kalmamış artık. Hırsım kalmamış.
Ailem yoruyor, okulda başarım yok. Her gün ders çalışmak istiyorum ama diyorum neden çalışıyım, hedefim bile yok çünkü bir hedef koyduğumda ondan sıkılıyorum. Hevesim kaçıyor. Kendimi eğitememişim daha besbelli. Benim yaptığım hareketleri anca küçük bir çocuk yapar. Derslerimde bir düzen kuramıyorum. Sınav akşamı çalışmakta artık yetmiyor. Düzeltmek istiyorum bunu artık. İnsan yenile yenile de yoruluyor. Hobilerime vakit ayırmak istiyorum, yeni bir dil öğrenmek istiyorum, bir şeyler yapmak istiyorum. Ya hevesim yetmiyor ya ben ya da param.
İnşallah ileride "büyük adam" olurum. Hiçbir şeyim yok ama umudum var. Umutlarıma tutunuyorum. Pes etmeyeceğim artık. Bedeli ne olursa olsun başarılı biri olmak istiyorum. Eski halimden de çok iyi olmak istiyorum. Acılar içinde kıvranmak istemiyorum. Birinden beni iyileştirmesini de beklemiyorum ben kendime yeterim.
Artık yenilmekten çok yoruldum. Herkes gibi ya da ortalamada olmak istemiyorum. Daha fazlasını istiyorum ve bunu başarmak için bir şeyler yapacağım. Sizleri Seviyorum. İkinci ailem kesinlikle sizlersiniz.
Merhabalar.
YanıtlaSilEvet bu dünyanın zarları hilelidir. Aman dikkat et!.. Bazı iyileşmeler zamana bağlıdır. Bunu ayırt edebilirsen, rahat edersin. Her şeye bardağın dolu tarafından bak. Her olayın insanı mutlaka sevindirecek ve mutlu edecek bir tarafı vardır. Önemli olan birazcık gayret göstererek sizi mutlu edecek tarafları görmek ve yakalamaktır. Her yokuşun bir de inişi vardır. Her zorluğun bir kolaylığı olduğu gibi. Mutlaka her şey yoluna girecektir. Zaman ve sabır lazım.
Selam ve muhabbetle.
bu dediklerin hep geçecek, mutlaka, başarılı da olacaksın bir gün, okullar da bitecek, bak hepimiz hissediyoruz hep böyle, biraz da ülkemizden kaynaklanıyor bu, ailevi sorunların var demekki, ama sabır, birgün okul bitecek, belki üniversite için belki de daha sonra iş için ayrılcan evden. öğrencilerin çoğu senin gibi, çalışmak içinden gelmez insanın bizde, hedeflerimiz yoktur, eğitim sistemimiz bizi böyle yetiştiriyor, aileler de genelde çok iyi model olmuyor bizde, sölediklerinde hep haklısın da geçer inan hepsi. işallah okul biter, işin olur, belki yüksek lisans yaparsın ilerde, çevreden gelen olumsuzluklara bakma sen, çevreni de dinleme, bir şekilde yetiştir kendini, çevremiz bizi motive etmez hiç, okul, hobiler, spor filan, bunlar da lazım. bir de hep böyle anlat burada, biz de söleriz hep düşüncelerimizi. herşey bakış açısı yaaa, mutlaka olumlu bak yaa, iyi düşünürsen iyi hissedersin, konuşuruz yine :)
YanıtlaSilDeep
Silçok doğru söylüyorsun, her günümün güzel geçmesini beklemek bencillik olur. Zaten başarmakta her şeye rağmen olan bir şey değil mi? Haklısın bir şekilde yetiştirmeliyiz kendimizi. Her şeye rağmen :)